Τα βιβλία μου

1. “ΤΑ ΑΛΟΥΜΙΝΟΚΟΥΤΑ ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΝ”

Αντώνης Πλέιπελλ - Παυλίνα Στυλιανού

2. Και μετά… σίγησε ο ουρανός… ένα μυθιστόρημα  της Παυλίνας Στυλιανού
3. Ποιητική συλλογή Η Ιθάκη μου της ψυχής μαργαριτάρhttps://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2016/05/blog-post_7.html?m=1ι !!! 

__________________________ * ___________________________

 

 βρείτε το βιβλίο εδώ :
http://www.perizitito.gr/product.php?productid=236735&page=1

Σ’ ένα ξεχασμένο απ’ τον χάρτη νησί, στο νησί της Αφροδίτης, της ομορφότερης  Θεάς του Δωδεκάθεου, γεννήθηκε ο Αλέξανδρος και ο... Αλέξανδρος από την όμορφη νεαρή Μυρσίνη.  Μπορεί το όνομα να διαφέρει, από αυτό της Αφροδίτης, από την ομορφιά όμως και την χάρη ήταν ίδιες σαν δυο σταγόνες νερό.Μπορεί να πέρασαν πολλά χαμένα χρόνια και ίσως... ληγμένες, χαμένες αγάπες αλλά το πεπρωμένο του καθενός πιστό στο αιώνιο καθήκον του, γύρισε και πάλι, έστω και μετά από 30 ολόκληρα χρόνια, για να τους συναντήσει.  Μπορεί η συνάντηση να ήρθε στη ώριμη πια ηλικία γι’ αυτούς, αλλά ήρθε, γιατί απλά το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.
Κάποιοι πίστευαν πως στο πέρασμα του χρόνου θα έσβηνε αυτή την αγάπη, πως θα έλιωνε σαν τα χιόνια και θα γινότανε νερό. Νερό που θα κυλούσε και θα χανότανε μέσα στους δρόμους χωρίς να μπορεί ποτέ να γυρίσει πίσω.  Στην δική τους περίπτωση όμως, τα χρόνια που πέρασαν, το μόνο που κατάφεραν, ήταν να αναζωπυρώσουν αυτή την αγάπη, να την κάνουν πιο δυνατή, και να κρατηθούν από αυτή διεκδικώντας το πεπρωμένο τους και πάλι.
Στα βάθη της ψυχής τους όμως περίμεναν κάποιον να κινήσει την κλωστή και να την κάνει πάλι σωστό κουβάρι και όχι μια άμορφη  μάζα από κόμπους.  Μπορεί ακόμη και να  έψαχναν όλοι ένα χέρι που να θελήσει να αρχίσει να ενώνει το πάζλ, ή στη προκειμένη περίπτωση το πάζλ δύο παιδιών, να ενώσει τα κομμάτια του και να φτιάξει την οικογένεια που κρύβεται πίσω από αυτά τα μικρά κομμάτια του πάζλ τους.
Στη δική μας ιστορία το χέρι άρπαξε την άκρη της κλωστής και άρχισε να την τυλίγει, να την τυλίγει, μέχρι να την κάνει κουβάρι και τα παιδιά ένωσαν όλα τα κομμάτια του πάζλ, μέχρι να δουν πως πίσω από τα κομμάτια τους κρυβόντουσαν τέσσερεις χαμογελαστές φιγούρες.  Όλα τα σκορπισμένα πρόσωπα του χάρτη έγιναν ένα… 

Π.Σ.

Συνέντευξη της Παυλίνας στο  

kukidaki  http://koukidaki.blogspot.gr/2014/03/kai-meta-sighse-o-ouranos.html

και http://www.music.net.cy/ 
http://www.music.net.cy/easyconsole.cfm/page/read/n_id/15520

Εισαγωγικό σημείωμα

Όταν μου ζητήθηκε να αναφερθώ στην Ποιητική Συλλογή της κας Παυλίνας Στυλιανού: «Η Ιθάκη μου της ψυχής μαργαριτάρι!!!» είναι αλήθεια ότι αναζήτησα κάποιον από τους αναγνωστικούς κώδικες προκειμένου να περιπλανηθώ με ασφάλεια στον ποιητικό της λόγο.  Αποδεχόμενος λοιπόν ότι, όποιος πλάθει όμορφους σχηματισμούς με τις λέξεις και τις δίνει χρώμα και ρυθμό έχει την ευλογία του Θεού.  Προσπάθησα με βαθύ σεβασμό και τιμή να σταθώ απέναντι στην οποιαδήποτε αξία των ποιήσεων της συγκεκριμένης συλλογής.

Στα ποιητικά αυτά βήματα ο αναγνώστης συναντά αναζητήσεις και προβληματισμούς της ποιήτριας.  Αναζητήσεις και προβληματισμούς του καθενός από εμάς.  Η ψυχή της ονειροπολεί και τραγουδά συγχρόνως.  Οι λέξεις παίρνουν διάφορες μορφές, σχηματίζουν εικόνες και η προσπάθεια αυτή παίρνει σάρκα και οστά, αναδεικνύουν την αλήθεια και την ομορφιά του κόσμου, του κόσμου μας.  Οι γνώμες, οι απόψεις της ποιήτριας δίνονται μέσα από συγκινησιακές ποιητικές χορδές, κάτι που δεν περνά απαρατήρητο από τον αναγνώστη.

Πολλές φορές δίνεται η εντύπωση μιας ανισότητας στη σύνθεση των ποιημάτων.  Η ποιήτρια μεταπηδά από πτώση σε πτώση και από χρόνο σε χρόνο γιατί φτάνει έτσι πιο εύκολα στον σκοπό της.  Να αποτυπώσει στο λευκό χαρτί την ψυχή, το συναίσθημα, την αγάπη, την λύπη, την χαρά και τον πόνο και να σταθεί δίπλα στον συνάνθρωπο, στους δικούς της ανθρώπους, δίνοντας και την τελευταία σταγόνα δύναμης από την ψυχή της.  Η επιλογή αυτού του τρόπου έκφρασης δεν είναι τυχαία.  Η ποιήτρια αναζητά με αγωνία συμπάσχοντες στις αγωνίες για την ζωή και τον θάνατο, για την παρουσία και την απώλεια και αιτείται να σταθεί ο καθένας από εμάς αρωγός και συνοδοιπόρος στην διαρκή προσπάθειά της για ένα καλύτερο κόσμο.

Η Παυλίνα είναι δημιουργός με εσωτερική έκφραση.  Η ποίησή της είναι απλή και όχι σύνθετη.  Γράφει με την πένα της καρδιάς γι’ αυτό και η ποίησή της αντανακλά μια φωτεινή αλήθεια και καταμαρτυρεί την διαρκή ανησυχία της για την πορεία του ανθρώπου.  Στην δική της Ιθάκη ανασαίνει συνεχώς μέσα από στίχους της, μιλώντας ποιητικά και τούτο δεν είναι παρά μια αρετή που την χαρακτηρίζει.

Ο Οδυσσέας Ελύτης είπε: «Η ποίηση έγινε, για να διορθώσει τα λάθη του Θεού ή, εάν όχι, τότε για να δείχνει πόσο λανθασμένα εμείς συλλάβαμε τη δωρεά Του.»  Η ποιήτρια Παυλίνα Στυλιανού, στο δικό της μέτρο, στη συλλογή: «Η Ιθάκη μου, της ψυχής μαργαριτάρι!!!» ξεδιπλώνει την ωριμότητα της καρδιάς και τον ξεχωριστό, ιδιαίτερο χαρακτήρα της.

Γκόγκας Δημήτριος

ΙΟΥΛΙΟΣ 2015


https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2016/05/blog-post_7.html?m=1