Τα όρια μου!

 - σκέψεις

"Κοιτάξατε ψηλά και ο ήλιος σας έκαψε τα μάτια;, ήθελε πάση θυσία να τα κλείσετε για να μη δείτε τι κρύβετε πίσω απ'  αυτόν.  Εξακολουθεί να το κάνει καθημερινά γιατί απλά φοβάται πως αυτό που θα δείτε ίσως να μην σας αρέσει και δεν θα θέλετε να τον καλημερίσετε ξανά.

Κοιτάζω τον ήλιο πίσω από τις πολύχρωμες κουρτίνες ενός παραθύρου, κάποιας γωνιάς του σπιτιού.  Κοιτάζω τον ήλιο πίσω από το τζάμι ενός αυτοκινήτου προσπαθώντας πάντα να μην τον κοιτάξω ποτέ ίσα στα μάτια μια και ο ίδιος μου το έχει απαγορεύσει, μια και ο ίδιος θέλει να κρυφτεί.

Μήπως κι εμείς δεν αποφεύγουμε να κοιτάμε  τον άλλο στα μάτια απλά και μόνο γιατί κι εμείς θέλομε να  κρυφτούμε από τα λάθη μας;.  Μήπως και εμείς δε φοβόμαστε αυτό που θα αντιμετωπίσουμε βλέποντας τον άλλο ίσα στα μάτια και δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε στα ίσα για τα ερωτήματα του; . 

Μπορεί να τυφλώθηκα προσωρινά αλλά ήταν προτιμότερο από το να έψαχνα για το φως μου μέσα στο σκοτάδι.  Τώρα ξέρω ότι με ένα σκέπαστρο στα μάτια μπορώ να βαδίζω σε φωτεινά μέρη.  Πέταξα το ακόντιο μου για να πετύχω το φεγγάρι και χτύπησα ένα αετό.  Ήταν προτιμότερο από το να σημάδευα ένα αετό και να πετύχαινα το χώμα.

Έφτασα στην άκρη του κλαδιού για να το κόψω.  Έμαθα όμως πως και έτσι θα έτρωγα τους  πιο ώριμους καρπούς.  Δεν ήξερα τι είχε πίσω από την απέναντι βουνοκορφή και το ανακάλυψα μόνο όταν πήγα μέχρι εκεί.  Και όταν το ταξίδι μου με έφτασε στα όρια των δυνατοτήτων μου, είδα ότι οι δυνατότητες μου................

Π.Σ.

18/11/2012                           Πίσω >>>>>>>>