- αληθινή ιστορία
Δυο χρόνια μετά και δικαίωση δεν δόθηκε καμιά
τα στόματα κλειστά
για να θαφτεί η αλήθεια μέσα στο χώμα
έτσι απλά, ψυχρά, εκτελεστικά
Τι και αν κοιμήθηκαν σώματα γεμάτα νιότη
μες του καλοκαιριού τη σιγαλιά
Τι και αν έκλαψαν κάποια άλλα μες του
καταραμένου πρωινού τη ζεστασιά
Δυο χρόνια μετά και δεν πρόκειται
να νοιώσουν καμία δικαίωση, καμία χαρά
Γιατί τα στόματα θα παραμείνουνε κλειστά
για ακόμα μία φορά
11 Ιουλίου 2013
Δεν ήταν παρά δυο μικρά τρυφερά πλασματακια
δυο πλασματάκια που γελούσε το ένα με το γέλιο του άλλου
δυο πλασματάκια που γελούσε το ένα με το γέλιο του άλλου
και έκλαιγε το ένα με το κλάμα του άλλου
δυο μικρά πλασματάκια που περπατούσαν μέσα στις φλόγες
δυο μικρά πλασματάκια που περπατούσαν μέσα στις φλόγες
και αυτές δεν τους άγγιζαν καν
Περπατούσαν καθώς η φλόγα δυνάμωνε και αυτά ήταν μαζί δεν φοβόντουσαν καν
περπατούσαν μέχρι το τέλος του δρόμου
γιατί ήθελαν να είναι το 'να δίπλα στο άλλο
Απ' την αρχή της γέννησης τους μέχρι το τέλος
«Φώναξε τον αδελφό σου να φύγουμε δεν θα μείνετε άλλο».
«Μην φοβάσαι μαμά μια μικρή φωτιά είναι μας είπαν να την σβήσουμε».
«Πές του αδελφού σου να έρθει».
«Δεν του έδωσαν αδεία όπως εμένα, θα μείνω μαζί του μαμά, δεν τον αφήνω μόνο».
11 Ιουλίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου